(ar lean ón leathanach roimhe)
487
dhrár í ’n-a léine. "Cad as gur tháingís arú," fsí.
Do thánga ó’n gCoirreán," fsé, "ná raibh na
prátaí ’á chuir ar a’ dteinei dhfé, ag an diabhal
an mísde a rádh," fh sé, "go bhfuil siúbhal ag
an mbád, níosa bhfeárr na aon árthach a thug
tusa un. Drom ruaine tobac," í sé, "go gcuir-
fidh mé gal sa fhíp is go mbeidh mé ollam rómpa
sud." Do bhí sé a’ díol tobac is dócha, an fear,
is do thug sé dho - do bhí sé a’ tarrac rolla gur
chuir sé dhá shnadhm air thairis aniar, agus d’imthigh
a’ drifúr agus do thug sí mála iadaig léi - seál
chuin a mháthar agus chulaith iadaig chúichi í chúin a
mné agus bhí an mála lán is é sa dorus,
"bhfuileann tú ollamh: "f an bheirt fhear leis
"Táim, b god? " fhsé. Ní raibh ach na prátaí
’á scaghadh roimis ar a’ Rinnín ag - nuair a
bhuail sé isteach is a mála air. "Seadh, an
diabhal," ó sé, "ó chiainibh n’fhiadfainn siúbhal
is táim i Nei lorr ó ghabhas amach uaibh agus
tá iadach go leór agaibh is buuile airgid
agam chun na mná uasail, agus Ó. C-t ’fhsé, "tá
tobach bliadna ’gam." Bhí sé ’n-a shuaidhais
eonna thairis aniar - ’n-a bheilteanna. "Arú,
(leanann ar an chéad leathanach eile)
Úsáideadh aithint lámhscríbhneoireachta uathoibríoch chun an mhír seo a thras-scríobh. Cabhraigh linn an tras-scríbhinn a fheabhsú.