(ar lean ón leathanach roimhe)
347
an sagart istig aileis," fhé, "ag anois nuair a
raghair isteach," f é, "is dóigh le taobh a chailín
óig gur le taobh an ógánaig tusa, agus is dóigh
le taobh an ógánaig aríst," fé sin," gur le taobh
a’ chailín óig thu agus beir eathortha id’ amadán,"
f fsé, "is beidh ól is na h-aonní ’ghath ’á fhágail,
í sé, "raighsiúil go maith, is ná h-ól puínn de
i n-ao’ chor," fhsé, "ag diarfar leat"’ fhé, "dul a’
rinnce agus beir leat a’ bhean óg sa rínnce," fhsé,
"Ca bhfíos dómh-sa, a dhiabhail, fé sin, "ciaca
"ca an bhean óg!" "Ó, ’neósfad-sa dhuit é sfhé.
sar a bhfágair an áit seo. "Nís, thug sé a
cómharthaí do, "g níl aon dul againn ar í tabh-
airt linn," é é sin, "mar a dtogair a chosa
dho’n talam sa rínnce. An túisce go dtógfair
a chosa dho’n talamh," f é sin, "tá sí amuich
agam-sa, agus ná bí i bhfad ’n-a diaidh leis, "g
é, "istig, goibh féin amach agus beidh capall a h-athar
annso ’gam," é é sin, "ar shlíghe is go mbeidh
phéidhre ’ca ’ghainn ag imtheacht." Seadh! is dócha
gun ghlaodhadh sa rínnce - fhthas leis dul a’ rínnce
is dheaghaidh is thóg sé í seo amach. Ní muar
a’ rínnce bhí dianta aige nuair a bhog sé dho’n
(leanann ar an chéad leathanach eile)
Tras-scríofa ag duine dár meitheal tras-scríbhneoirí deonacha.