annsan, na daoine ’leogaint amach ’n-a nduine ’s ’n-a nduine i ndiaidh ’chéile agus má dineadh, nuair a leogadh amach é seo bheir a’ gadhar air is
d’úmpaig sé isteach é agus bhí sé ad iarra’ é strachadh as a chéile. Seadh! beireadh air annsan agus crochadh é, agus isé ’nídh tháinig as annsan, ceann a bhí sa bhearric gur phós sé an bhean óg agus go raibh an fheirm - an ingean - gur phós sé í sin, agus go raibh an fheirm agus na h-aonní aca araon agus dhíbríodar an t-seana bhean agus clann an fhir oibre agus crochadh é féin. Siné dhin a’ gadhar. Siné mo scial-sa agat
anois agus má tá briagh un bhíodh.
[Ó sean daoíne a bhí ar a’ mbaile a chualaidh sé an
scéal so]