Volume: CBÉ 0441 (Part 5)
- Date
- 1935–1937
- Collector
- Location
Archival Reference
The Main Manuscript Collection, Volume 0441, Page 0295
Image and data © National Folklore Collection, UCD.
See copyright details.
DownloadOn this page
- Labhraidh LorcBhí rí ann fadó agus bhí cluasa capaill air. Cheil sé na cluasa sin ar feadh i bhfad, ach dfhás a chuid gruaige an-fhada agus bhí air fios a chur ar bhearbóir. Nuair tháinig an bearbóir, dubhairt an Rí leis: 'Má innsigheann tú go bhfuil cluasa capaill orm-sa do dhuine ar bith, marbhóchaidh mé thú. Bhí go maith. Bhí eagla ar an mbearbóir an rún 'innseacht do dhuine ar bith. Ghoill an rún air. Chaill sé a shláinte mar gheall air sin. Tar éis tamaill chuir sé fios ar an dochtúir. "Tá rún eicint agat. Tá faitchíos ort é 'innseacht do dhuine ar bith. Eirigh agus imthigh go dtí an choill agus innis a' rún do chrann eicint. Tiocfhaidh feabhas ort annsin. Rinne an bearbóir sin. Chuaidh an bearbóir go dtí an choill agus d'innis sé an rún dho chrann sailighe. Tháinig feabhas air agus dfhill sé abhaile slán.
Bhí fear eile san áit. Ceoltóir ab eadh é. Bhris sé a chruit agus bhí air ádhmad fhághail le cruit eile a dhéanamh. Chuaidh an ceoltóir go dtí an choill. Bhain sé píosa dhen chrann a raibh an rún ann. Rinne sé cruit dhen phíosa ádhmaid. Ghléas sé an cruit agus thosuigh sé a' seinm. Seo é an ceol tháinig as an(continues on next page)
